Diakon, czyli sługa – święcenia 2016
W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, w piątek 3 czerwca o godzinie 12.30 w konkatedrze w Sokołowie Podlaskim 5 alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie otrzymało z rąk bpa Tadeusza Pikusa święcenia diakonatu. Do święceń diakonatu przystąpili następujący alumni: Krzysztof Antolik z parafii pw. Niepokalanego Serca NMP w Sokołowie Podl.; Maciej Domańszczyński z parafii pw. św. Zygmunta Króla w Łosicach; Łukasz Grabowski z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kamionnej; Grzegorz Konopacki z parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach oraz Mariusz Mucha z parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Brańsku
Czym właściwie jest posługa diakona w kościele katolickim?Słowo „diakonat” pochodzi od greckiego „diákonos” oznaczającego sługę, dlatego też głównym zadaniem diakonów jest służba, udzielanie pomocy kapłanom – prezbiterom i biskupom. Jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego „Diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa. Sakrament święceń naznacza ich pieczęcią („charakterem”), której nikt nie może usunąć. Upodabnia ich ona do Chrystusa, który stał się „diakonem”, to znaczy sługą wszystkich.” O ustanowieniu pierwszych diakonów czytamy w Dziejach Apostolskich: „Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa». Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.”
Obecnie diakoni mogą pomagać kapłanom poprzez: asystowanie w czasie liturgii, czytanie Ewangelii, głoszenie homilii, szafowanie Komunii Świętej, udzielanie sakramentu chrztu, błogosławienie i asystowanie przy zawieraniu małżeństwa, sprawowanie niektórych sakramentaliów, przewodniczenie nabożeństwom i obrzędom pogrzebowym. Diakoni nie mogą jednak odprawiać Mszy Św., spowiadać i udzielać sakramentu namaszczenia chorych. Diakona obowiązuje od chwili święceń codzienna modlitwa Liturgii Godzin oraz przestrzeganie celibatu. Strój liturgiczny diakona składa się z trzech elementów: alba – symbol duszy czystej, uwielbiającej Boga w niebie; stuła (przewieszona przez lewe ramię i spięta na prawym boku) – symbol uczestnictwa w misji i w mocy Chrystusa; dalmatyka – wyraz godności diakona, która jest podczas liturgii sługą Chrystusa Eucharystycznego. Diakoni składają także ślub posłuszeństwa swemu biskupowi oraz są inkarduynowani, czyli włączeni do konkretnej diecezji. O wartości diakonów mogą świadczyć słowa jednego z ojców kościoła św. Ignacego Antiocheńskiego: „Niech wszyscy szanują diakonów jak [samego] Jezusa Chrystusa, a także biskupa, który jest obrazem Ojca, i prezbiterów jako Radę Boga i zgromadzenie Apostołów; bez nich nie można mówić o Kościele.”
Obecnie diakoni mogą pomagać kapłanom poprzez: asystowanie w czasie liturgii, czytanie Ewangelii, głoszenie homilii, szafowanie Komunii Świętej, udzielanie sakramentu chrztu, błogosławienie i asystowanie przy zawieraniu małżeństwa, sprawowanie niektórych sakramentaliów, przewodniczenie nabożeństwom i obrzędom pogrzebowym. Diakoni nie mogą jednak odprawiać Mszy Św., spowiadać i udzielać sakramentu namaszczenia chorych. Diakona obowiązuje od chwili święceń codzienna modlitwa Liturgii Godzin oraz przestrzeganie celibatu. Strój liturgiczny diakona składa się z trzech elementów: alba – symbol duszy czystej, uwielbiającej Boga w niebie; stuła (przewieszona przez lewe ramię i spięta na prawym boku) – symbol uczestnictwa w misji i w mocy Chrystusa; dalmatyka – wyraz godności diakona, która jest podczas liturgii sługą Chrystusa Eucharystycznego. Diakoni składają także ślub posłuszeństwa swemu biskupowi oraz są inkarduynowani, czyli włączeni do konkretnej diecezji. O wartości diakonów mogą świadczyć słowa jednego z ojców kościoła św. Ignacego Antiocheńskiego: „Niech wszyscy szanują diakonów jak [samego] Jezusa Chrystusa, a także biskupa, który jest obrazem Ojca, i prezbiterów jako Radę Boga i zgromadzenie Apostołów; bez nich nie można mówić o Kościele.”
al. Rafał Oleksiuk
