Święcenia diakonatu i kapłaństwa 2015
Zwieńczeniem ważnego etapu w życiu ludzi powołanych do służby kapłańskiej w Kościele jest przyjęcie święceń z rąk księdza biskupa. Alumni V roku seminarium przyjmują na koniec roku akademickiego pierwszy stopień święceń czyli diakonat, natomiast diakoni zostają wyświęceni na prezbiterów. Tak też stało się i w tym roku. Po odbytych pięciodniowych rekolekcjach w domu rekolekcyjnym sióstr urszulanek z Gandino w Nurcu Stacji przeprowadzonych przez Ojca duchownego, ks. dra Dariusza Kucharka alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie otrzymali z rąk pasterza drohiczyńskiego święcenia kapłańskie i diakońskie.
W katedrze Trójcy Przenajświętszej w Drohiczynie, 19 czerwca 2015 roku sześciu alumnów V roku: Gołębiewski Paweł z par. Niepokalanego Serca NMP w Sokołówie Podlaskim, Koc Paweł z par. św. Doroty Panny i Męczennicy w Winnie Poświętnej, Łuszczyński Wojciech z par. Najświętszej Opatrzności Bożej Bielsku Podlaskim, Łyczewski Marcin z par. św. Elżbiety Węgierskiej w Konstantynowie (diec. siedlecka), Plewka Daniel z par. św. Piotra z Alkantary i św. Antoniego z Padwy w Węgrowie oraz Zasłonka Grzegorz z par. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Kamionnie. Na Mszy świętej podczas której Jego Ekscelencja ksiądz biskup prof. dr hab. Tadeusz Pikus udzielił święceń licznie zebrało się duchowieństwo, klerycy, rodziny nowo wyświęcanych diakonów, siostry zakonne oraz zaproszeni goście. Swoją obecnością zaszczycił zebranych również biskup senior Antoni Pacyfik Dydycz. Podczas homili ksiądz biskup przybliżył zebranym rolę diakonów w Kościele, jednocześnie akcentując ich służebną posługę na rzecz ludu chrześcijańskiego. Jako ci, którzy mogą z mocą głosić Słowo Boże są zobowiązani do głoszenia przede wszystkim niezmiennie Ewangelii Chrystusowej. Nigdy nie powinni w pełnionych przez siebie posługach głosić samych siebie. W imieniu niwych diakonów serdeczne słowa podziękowania złożył ks. diakon Marcin Łyczewski. Wyraził on ogromną wdzięczność a zarazem radość z otrzymanych święceń, zapewniając w imieniu swoich współbraci o całkowitym oddaniu się w służbie Bogu, Kościołowi i ludziom na tyle, na ile pozwoli om na to ich ludzka ułomność. Litrugię uświetniała swoim śpiewem młodzież z Drohiczyńskich Warsztatów Muzyki Liturgicznej.
W diecezjalnym Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Łazówku, 20 czerwca 2015 roku trzech diakonów diecezji drohiczyńskiej: dk. Krzysztof Nagórny z par. św. ap. Piotra i Pawła w Dołubowie, dk. Emil Skobel z par. Trójcy Przenajświętszej w Rudce oraz pochodzący z Łazówka dk. Łukasz Wojewódzki przyjęli z rąk biskupa Tadeusza Pikusa święcenia kapłańskie. W radości włączenia do stanu kapłańskiego neoprezbiterom towarzyszyli księża diecezjalni, a wśród nich ich proboszczowie, moderatorowie seminaryjni, jak również siostry zakonne, klerycy, rodziny oraz zaproszeni goście. Na litrugię święceń licznie przybyli również parafianie łazówkowscy. Przed homilią księdza biskupa, ojciec duchowny seminarium przybliżył zebranym istotę kapłaństwa i rolę kapłanów w życiu Kościoła powszechnego. Następnie ks. biskup Tadeusz Pikus zachęcił do pogłębienia refleksji nad Chrystusowym kapłaństwem. Porównał je do umowy o życie, która nie jest tylko umową o pracę. W nawiązaniu do Ewangelii mówił o tym, że pasterz nie może być wilkiem, lecz łagodnym i radosnym głosicielem dobrej Nowiny wśród swoich owiec, do których zostanie posłany. Po odprawionej liturgii i podziękowaniach księdza Łukasza Wojewódzkiego, neoprezbiterzy otrzymali dekrety z posłaniem do konkretnych parafii. Ksiądz Krzysztof Nagórny został skierowany do pracy jako wikariusz parafii klasztornej w Węgrowie, ksiądz Emil Skobel został wikariuszem w Bazylice Mniejszej w Węgrowie, natomiast ksiądz Łukasz Wojewódzki będzie pracował jako wikariusz w parafii Matki Bożej z Góry Karmel w Węgrowie. Wspólnie świętowanie konutynuowano na agapie w stodole parafialnej.
Następnego dnia neoprezbiterzy sprawowali Msze Święte Prymicyjne w swoich rodzinnych parafiach. Czas święceń jest dla wspólnoty seminaryjnej czasem szczególnej radości. Ukazuje zasadniczy cel sześcioletniej formacji oraz jest czasem zbierania owoców formacji duchowej, intelektualnej i ludzkiej, oraz wskazuje na głęboką więź ze wspólnotą od której się wychodzi. Księżom diakonom oraz księżom neoprezbiterom życzymy wielu łask Bożych i sił do posługi na rzecz pożytku Kościoła Świętego i większej chwały Bożej.
Deo gratias.
