Inaguracja roku akademickiego

                  6 października rozpoczął się oficjalnie w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie rok akademicki 2016/2017. Wszyscy zaproszeni goście, kapłani, rodzice oraz studenci seminarium wraz z moderatorami rozpoczęli spotkanie wspólną Eucharystią, której przewodniczył pasterz naszej diecezji – ks. bp Tadeusz Pikus oraz biskup senior – ks. bp Antoni P. Dydycz. Wszystkich przybyłych powitał w murach seminarium ks. Rektor – prof. Tadeusz Syczewski. Homilię wygłosił ks. dr Andrzej Ulaczyk. Kaznodzieja podkreślił, że kluczowej roli nie odgrywa wiara intelektualna, owoc wytężonej pracy naukowej, ale żywe doświadczenie, wypływające często ze szczerej, naiwnej pobożności ludowej. Nasz profesor podkreślił formacyjną funkcję kultu maryjnego, czym nawiązał do przeżywanego teraz miesiąca, poświęconego modlitwie różańcowej. Jak podkreślił kaznodzieja – ta wiara, która tworzy taką pobożność – to ona pozwoliła przetrwać najtrudniejsze chwile w historii naszego kraju. Po modlitwie wszyscy zebrani udali się na sesję inauguracyjną, której najważniejszymi momentami było: immatrykulacja nowych alumnów oraz wykład inauguracyjny.

                  W poczet alumnów zostali włączeni: Jakub Jurkowski (par. Wniebowzięcia NMP w Węgrowie), Daniel Konik (par. Podwyższenia Krzyża Świętego w  Hajnówce), Mateusz Krasowski (par. Wniebowzięcia NMP w Łubinie Kościelnym), Szczepan Leszczyński (par. Przemienienia Pańskiego w Perlejewie), Maciej Pawluk (par. św. Wawrzyńca w Kożuchówku), Mariusz Rudziewicz (par. NMP Matki Kościoła w Gołdapi – diecezja ełcka) oraz Piotr Zdzieborski (par. Miłosierdzia Bożego w Sokołowie Podlaskim). Wykład inauguracyjny wygłosił dla wszystkich zebranych ks. prof. Waldemar Chrostowski. Zagadnienia poruszane w wykładzie dotyczyły greckiego tłumaczenia hebrajskich pism ST, dziejów i konsekwencji, wynikających z tejże translacji. Po wspólnej modlitwie i pasterskim błogosławieństwie wszyscy zebrani udali się do refektarza seminaryjnego, by dopełnić radość przy suto zastawionym stole.

al. Maciej Koszewski

Odpust św. Franciszka

           4 października przypada wspomnienie św. Franciszka z Asyżu. Z tego powodu wspólnota seminaryjna świętowała odpust, gdyż górna kaplica seminaryjna jest pod wezwaniem właśnie tego świętego.

            Kaplica jest niedużych rozmiarów, dlatego aby lepiej przeżywać nabożeństwo odpustowe prowadzona była transmisja na żywo, dzięki której licznie zebrani na korytarzu mogli widzieć obraz ze środka kaplicy. Na początku dk.Maciej Domańszczynski – administrator kaplicy, przywitał zgromadzonych, po czym rozpoczęła się uroczysta liturgia słowa. Przewodził jej dk.Mariusz Mucha, który we wstępie przypomniał krótko życiorys Giovanniego Bernardone, znanego dziś jako św.Franciszek. W homilii dk. Grzegorz Konopacki przywołał historię związaną z kaplica Matki Bożej Anielskiej. Jest to mała kapliczka pod Asyżem, podarowana św. Franciszkowi przez benedyktynów, którą nazywa się również „Porcjunkula” czyli „mała cząsteczka”. Mimo niewielkich rozmiarów, biedaczyna z Asyżu w niezwykły sposób doświadczał tam Boga. Podobnie klerycy związani są ze swoją mała kaplicą, która może pomieścić tylko kilka osób, jednakże jest mieszkaniem samego Boga.

         Po nabożeństwie wszyscy przeszli do refektarza seminaryjnego, aby świętować w wesołej atmosferze. Odpustowa kolację zwieńczył wspaniały tort zafundowany przez dyrektora administracyjnego, ks. Piotra Jurczaka. Odpust z roku na rok przybiera coraz piękniejszą i bardziej uroczystą formę co niezmiernie cieszy i sprawia, że 4 października pozostaje ważną datą w kalendarzu seminaryjnym.

al. Rafał Oleksiuk

„Bóg przemawia w ciszy…”

          „Był to święty czas. Czas pochylania się nad słowem Bożym, tą rzeczywistością która skłaniała nas do releksji nad naszym życiem i powołaniem, czasem zawstydzała, ale przede wszystkim pokrzepiała.” – tak dziekan kleryków, al. Michał Siduniak podsumował rozpoczynające nowy rok akademicki rekolekcje, które odbyły się w dniach 28.09. – 02.10. w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie. Tematem przewodnim były „Pokusy Izraela, Jezusa i moje”.

          Tradycyjnie przed rozpoczęciem nauki klerycy odbywają rekolekcje, które pozwalają przygotować się mentalnie na nadchodzący rok. W ciągu całych rekolekcji alumni zachowują silentium sacrum – święte milczenie, które pozwala wyciszyć się, wyłączyć z otaczającego nas natłoku informacji i uspokoić myśli. Oprócz osobistej modlitwy i medytacji, ważna częścią są nauki rekolekcyjne, które w tym roku głosił ojciec Radosław Solon, kapucyn, który przyjechał do Drohiczyna aż z Gdańska. Nauczał on alumnów o pokusach, które uderzały w naród wybrany podczas wędrówki przez pustynię. Pierwsza była pokusa chleba – czyli zabezpieczenia własnego bytu, druga to pokusa cudów – czyli nieakceptacji historii własnego życia. Ostatnią zaś pokusa idoli przesłaniających obraz Boga. Izraelici pod wpływem pokus upadali, jednak my powinniśmy raczej na Jezusie, który kuszony w podobny sposób przez Szatana (Mt 4, 1-11) z wielką mocą odparł ataki nieprzyjaciela. W drugiej części rekolekcji alumni skupiali się na wybranych epizodach z życia Maryi, aby brać niej przykład pokory oraz wielkiej miłości i zawierzenia Bogu. Podczas rekolekcji uczyliśmy się jak stawać się „tubą Bożą”, kimś kto nie będzie głosił siebie, lecz wzmacniał słyszalność słowa Bożego w uszach i sercach ludzi.

          Te dni dały wszystkim wiele do myślenia i pokazały jak wiele mamy do wykonania pracy nad sobą. Mimo, że nie wszystkim łatwo było wytrzymać kilka dni absolutnego silentium, wszyscy wyglądali na zadowolonych tym czasem, bo jak mawiał nasz wieszcz narodowy Adam Mickiewicz: „Głośniej niźli w rozmowach Bóg przemawia w ciszy. I kto w sercu ucichnie, zaraz go usłyszy.

al. Rafał Oleksiuk

U źródeł chrztu Polski

        „Tu wszystko się zaczęło” – te słowa klerycy słyszeli niejednokrotnie podczas wycieczki integracyjnej, lecz właśnie taki był cel podróży – dotrzeć do źródeł chrztu Polski.

          Co roku przed rozpoczęciem nauki alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie wyruszają na wspólny kilkudniowy wyjazd. Tym razem postanowiliśmy odwiedzić miejsca związane z początkiem polskiej religii i państwowości. Rankiem 26 września wsiedliśmy do autokaru i ruszyliśmy w kierunku Wielkopolski. Pamiętając o trwającym wciąż roku miłosierdzia zatrzymaliśmy się w Świnicach Warskich i uczestniczyliśmy we mszy św. w kościele, w którym została ochrzczona i rozwijała swoje życie duchowe Helenka Kowalska – późniejsza św. siostra Faustyna, największa apostołka Miłosierdzia Bożego. W pobliskim Głogowcu obejrzeliśmy dom rodzinny świętej. Wieczorem dotarliśmy do Poznania, gdzie zostało założone pierwsze biskupstwo na ziemiach Polskich. Zwiedziliśmy Archikatedrę poznańską i przepiękną starówkę. Nie mogliśmy również nie spróbować słynnych poznańskich rogali. Kolejnego dnia udaliśmy się do Ostrowa Lednickiego. Najprawdopodobniej to właśnie tam w 966 r. Mieszko I przyjął chrzest z rąk biskupa Jordana. Na pobliskich polach lednickich nawiedziliśmy grób o. Jana Góry oraz przeszliśmy przez słynną „Bramę Rybę”. Następnie odwiedziliśmy Gniezno, pierwszą stolicę Polski, gdzie przyjrzeliśmy się z bliska drzwiom gnieźnieńskim z żywotem św. Wojciecha. Spotkaliśmy się też z ojcem Stanisławem, franciszkaninem, który przez wiele lat pełnił posługę duszpasterską w naszej diecezji. Kolejnym punktem programu było niezwykłe ponorbertańskie opactwo w Strzelnie, gdzie w pięknym romańskim kościele skrywa się największy w Polsce zbiór relikwii. Wieczorem dotarliśmy do Lichenia, gdzie w największej polskiej świątyni modliliśmy się przed łaskami słynącym obrazem Matki Boskiej. Ostatnim punktem wyjazdu był klasztor kamedułów w Bieniszewie. Mieliśmy okazję przyjrzeć się, temu trudnemu, przeżywanemu w ciszy i odosobnieniu, powołaniu. Z klasztoru wyjechaliśmy w drogę powrotną do Drohiczyna zaopatrzeni w słoiki tradycyjnego kamedulskiego miodu.

Wyjazd nie odbyłby się bez licznych dobrodziejów i ofiarodawców WSD, którym jesteśmy niezmiernie wdzięczni. W zorganizowanie wyjazdu najmocniej włączyli się alumni IV kursu: Mateusz Gołoś oraz Michał Siduniak. W czasie wyjazdu towarzyszyli nam ks. Zenon Czumaj, ks. Dariusz Kucharek oraz ks. Zygmunt Bronicki, którzy opiekowali się nami i służyli pomocą w każdej potrzebie Dzięki wyjazdowi mieliśmy okazję zobaczyć niezwykłe miejsca, zintegrować się oraz naładować baterię, aby już od października z werwą ruszyć do nauki i pracy.

al.Rafał Oleksiuk

Msza św. prymicyjna w WSD

W poniedziałek 6 czerwca neoprezbiterzy odprawili w kaplicy seminaryjnej, miejscu gdzie rozwijali się duchowo przez wiele lat, Mszę Świetą, po której udzielili błogosławieństwa prymicyjnego alumnom, przełożonym i wszystkim pracownikom Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie. Jesteśmy niezwykle radośni, że diecezja zyskała 6 nowych kapłanów, a nasi koledzy szczęśliwie zakończyli formację seminaryjną i z zapałem ruszają do pracy duszpasterskiej.

al.Rafał Oleksiuk

Święcenia prezbiteratu 2016

W sobotę 4 czerwca w drohiczyńskiej katedrze 6 alumnów otrzymało święcenia prezbiteratu. Są to: ks. Paweł Gołębiewski, ks. Paweł Koc, ks. Wojciech Łuszczyński, ks. Marcin Łyczewski, ks. Daniel Plewka oraz ks. Grzegorz Zasłonka. Wszyscy oni ukończyli naukę w Wyższym Seminarium Duchownym broniąc pracę magisterską na Papieskim Wydziale Teologicznym. Ks. Biskup Tadeusz Pikus, który udzielił święceń zaznaczył podczas Mszy Św., że „Uczestniczymy w wielkich wydarzeniach, jakimi są – najpierw wybranie, a potem posłanie kapłanów. Będą oni przyjaciółmi i braćmi Chrystusa, a sługami ludzi, którym w Jego imieniu będą nieść posługę zbawienia, gdzie mottem i siłą jest miłość miłosierna Boga”.

Neoprezbiterzy otrzymali także nominaty na swoje pierwsze placówki wikariackie :

  • Paweł Gołębiewski w parafii pw. Miłosierdzia Bożego w  Bielsku Podlaskim,
  • Paweł Koc w parafii pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Sokołowie Podlaskim,
  • Wojciech Łuszczyński w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Siemiatyczach
  • Marcin Łyczewski w parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Wyszkach
  • Daniel Plewka w parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Brańsku
  • Grzegorz Zasłonka w parafii pw. św. Stanisława BM w Sarnakach.

 

al.Rafał Oleksiuk

Diakon, czyli sługa – święcenia 2016

W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, w piątek 3 czerwca o godzinie 12.30 w konkatedrze w Sokołowie Podlaskim 5 alumnów Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie otrzymało z rąk bpa Tadeusza Pikusa święcenia diakonatu. Do święceń diakonatu przystąpili następujący alumni: Krzysztof Antolik z parafii pw. Niepokalanego Serca NMP w Sokołowie Podl.;  Maciej Domańszczyński z parafii pw. św. Zygmunta Króla w Łosicach; Łukasz Grabowski z parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kamionnej; Grzegorz Konopacki z parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Siemiatyczach oraz Mariusz Mucha z parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Brańsku

Czym właściwie jest posługa diakona w kościele katolickim?Słowo „diakonat” pochodzi od greckiego „diákonos” oznaczającego sługę, dlatego też głównym zadaniem diakonów jest służba, udzielanie pomocy kapłanom – prezbiterom i biskupom. Jak uczy Katechizm Kościoła Katolickiego „Diakoni uczestniczą w specjalny sposób w posłaniu i łasce Chrystusa. Sakrament święceń naznacza ich pieczęcią („charakterem”), której nikt nie może usunąć. Upodabnia ich ona do Chrystusa, który stał się „diakonem”, to znaczy sługą wszystkich.” O ustanowieniu pierwszych diakonów czytamy w Dziejach Apostolskich: „Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: «Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości. Im zlecimy to zadanie. My zaś oddamy się wyłącznie modlitwie i posłudze słowa». Spodobały się te słowa wszystkim zebranym i wybrali Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii. Przedstawili ich apostołom, którzy modląc się włożyli na nich ręce.”
Obecnie diakoni mogą pomagać kapłanom poprzez: asystowanie w czasie liturgii, czytanie Ewangelii, głoszenie  homilii, szafowanie Komunii Świętej, udzielanie sakramentu chrztu, błogosławienie i asystowanie przy zawieraniu małżeństwa, sprawowanie niektórych sakramentaliów, przewodniczenie nabożeństwom i obrzędom pogrzebowym. Diakoni nie mogą jednak odprawiać Mszy Św., spowiadać i udzielać sakramentu namaszczenia chorych. Diakona obowiązuje od chwili święceń codzienna modlitwa Liturgii Godzin oraz przestrzeganie celibatu. Strój liturgiczny diakona składa się z trzech elementów: alba – symbol duszy czystej, uwielbiającej Boga w niebie; stuła (przewieszona przez lewe ramię i spięta na prawym boku) – symbol uczestnictwa w misji i w mocy Chrystusa; dalmatyka – wyraz godności diakona, która jest podczas liturgii sługą Chrystusa Eucharystycznego. Diakoni składają także ślub posłuszeństwa swemu biskupowi oraz są inkarduynowani, czyli włączeni do konkretnej diecezji. O wartości diakonów mogą świadczyć słowa jednego z ojców kościoła św. Ignacego Antiocheńskiego: „Niech wszyscy szanują diakonów jak [samego] Jezusa Chrystusa, a także biskupa, który jest obrazem Ojca, i prezbiterów jako Radę Boga i zgromadzenie Apostołów; bez nich nie można mówić o Kościele.”

al. Rafał Oleksiuk

 

Pożegnanie diakonów

26 maja – w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa alumni V kursu oraz diakoni złożyli stosowne przyrzeczenia, będące istotnym etapem w drodze ku święceniom diakonatu i prezbiteratu. Kandydaci do święceń diakonatu – Krzysztof Antolik, Łukasz Grabowski, Maciej Domańszczyński, Grzegorz Konopacki oraz Mariusz Mucha złożyli wobec całej wspólnoty: Wyznanie Wiary oraz odpowiednie: deklarację oraz przysięgę wierności. Diakoni, przygotowujący się do święceń złożyli przysięgę wierności i stosowną deklarację. To ważne wydarzenie odbyło się w seminaryjnej kaplicy wobec całej wspólnoty, Księdza Rektora oraz moderatorów seminarium. Przyrzeczenia zakończyła wspólna adoracja Najświętszego Sakramentu oraz uroczyste Nieszpory eucharystyczne.

Zgodnie z tradycją – wieczorem przy wspólnym ognisku cała wspólnota seminaryjna pożegnała diakonów, którzy już 4 czerwca przyjmą z rąk ks. bpa Tadeusza Pikusa święcenia prezbiteratu.

al. Maciej Koszewski

 

Seminaryjny Wieczór Wiary – ostatni?

 

Seminaryjne Wieczory Wiary odbywały się cyklicznie, w każdy 3 czwartek miesiąca, od października do maja. Tematy były różne. Pierwszymi trzema były: Jezu, ty naprawdę jesteś!; Idź, by Twoje imię było zapisane w niebie; Bóg bogaty w Miłosierdzie. Pozostałe natomiast były związane bezpośrednio z niektórymi błogosławieństwami danymi przez Chrystusa w Kazaniu na Górze (Mt 5,1-11).”Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie; Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię; Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie; Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.”

Ostatnie spotkanie przebiegało pod hasłem Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Przybyła na nie młodzież z 6 parafii: z Węgrowa (Bazylika i św. O. Pio), z Siemiatycze (WNMP i św. A. Boboli); Dziadkowice, oraz Drohiczyn.

Adorację rozpoczęliśmy powierzając siebie i nasze wszystkie intencje Matce Bożej, odmawiając Litanię Loretańską. Następnie skupiliśmy się na modlitwie dziękczynnej Bogu za wszelkie łaski otrzymane w roku szkolnym i akademickim 2015/2016. Wszystkie intencje mogły być wypowiedziane lub wypisane na kartkach, które alumni odczytają na modlitwach przed Różańcem (w każdą sobotę) i w trakcie nabożeństw do Matki Nieustającej Pomocy (w każdą środę).

Dziękowaliśmy za Seminaryjne Wieczory Wiary, które organizowali alumni wraz z ks. Marcinem Szymanikiem i ks. Dariuszem Kucharkiem, przełożonymi WSD. Klerycy, dzięki takim spotkaniom przed Najświętszym Sakramentem w kaplicy WSD, mogli dać świadectwo swego powołania i drogi do świętości przez kapłaństwo. Jednocześnie dzieląc się wiarą z osobami, które przyjeżdżały wraz z duszpasterzami, mogli zdobywać doświadczenie w organizacji takich modlitewnych spotkań.

Po dziękczynieniu zanosiliśmy prośby, szczególnie w ten czwartek przez słowa św. Franciszka prosiliśmy o pokój, po czym diakon, pobłogosławił nas Najświętszym Sakramentem, na czas wakacyjny. Na zakończenie modlitw młodzież została poinformowana o możliwości napisania intencji, w której klerycy będą się modlili za pośrednictwem strony internetowej, do czego zachęcamy wszystkich.

Spotkanie tym razem zakończyliśmy na ogrodach seminaryjnych wspólnym ogniskiem, w które przygotowania włączył się ks. Tadeusz Syczewski i ks. Piotr Jurczak, przełożeni WSD.

Jednym z celów, towarzyszącym spotkaniom było przygotowanie się do Światowych Dni Młodzieży. Modliliśmy się za to wydarzenie, które odbędzie się w Krakowie oraz zawsze kończyliśmy spotkanie odśpiewaniem hymnu ŚDM Kraków 2016r.

Dziękujemy duszpasterzom i rodzicom młodzieży za przywożenie ich na adorację i wspólną modlitwę. Młodzieży dziękujemy za ich świadectwo wiary w Boga i życzymy pogłębiania z Jezusem więzi przez czas wakacyjny. Jednocześnie zapraszamy na następny Seminaryjny Wieczór Wiary, który odbędzie się w październiku. Relacja i informacje będą na stronie internetowej www.wsddrohiczyn.pl.

al. Grzegorz Konopacki

 

Centralna Oaza Matka 2016

Od 13 do 15 maja na „Kopiej Górce” w Krościenku nad Dunajcem odbyła się Centralna Oaza Matka. Na majowy weekend do tego małego górskiego miasteczka, które Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki uczynił centrum Ruchu Światło – Życie, zjechało kilkuset członków ruchu z całej Polski. Diecezję Drohiczyńską reprezentowali al. Rafał Oleksiuk, al. Wojciech Jakubowski oraz Edyta Krawczyk.

Centralna Oaza Matka, odbywająca się tradycyjnie w weekend przed Zielonymi Świątkami, rozpoczyna rok formacyjny, który w tym roku przebiegać będzie pod hasłem: „Miłosierni jak Ojciec”. Moderator generalny Ruchu Światło – Życie, ks. Marek Sędek, w zaproszeniu na COM pisał: „Kościół jest żywy dzięki Duchowi Świętemu, który go napełnia swoją mocą. Dlatego też nie jest przypadkiem, że czas uroczystości Zesłania Ducha Świętego przeżywamy w naszym ruchu jako Centralną Oazę Matkę. Tu zostajemy ubogaceni darami Pocieszyciela, którego Zmartwychwstały posyła swoim uczniom, aby życie Boże przekazywać naszym wspólnotom i kręgom rodzin. Niech więc czas Centralnej Oazy Matki w Krościenku nad Dunajcem stanie się dla całego naszego ruchu sposobnością do napełniania się życiem Bożym, aby moc Ducha Świętego rozlała się na wszystkich uczestników i zespoły diakonii oaz rekolekcyjnych w Polsce i we wszystkich krajach, do których dotarł charyzmat światło-życie.” Centralnym punktem było czuwanie w sobotni wieczór, podczas którego trwaliśmy na modlitwie do Ducha Świętego psalmami oraz Akatystem – prastarą chrześcijańską modlitwą wywodzącą się z tradycji bizantyjskiej.  Niedziela zaczęła się uroczystą jutrznią w czasie, której 100 osób otrzymało błogosławieństwo i krzyż animatorski z rąk moderatora generalnego. Krzyż ten jest niezwykłym wyróżnieniem dla oazowicza, gdyż otrzymuje się go po latach formacji, ale również zadaniem odważnego głoszenia Ewangelii na co dzień.

W tym roku dwoje oazowiczów z naszej diecezji – Edyta i Wojtek mieli zaszczyt dostąpić tego wyróżnienia. Po jutrzni odbyła się Msza Św., na której przedstawiciele ze wszystkich diecezji otrzymali świecę oazową, aby ruszyć z tym światłem we wszystkie strony Polski, na oazy diecezjalne. Pobłogosławione zostały również osoby wyjeżdżające prowadzić rekolekcje w duchu Ruchu Światło – Życie za granicą, w Kenii, Kazachstanie i Ekwadorze.

Spotkanie oazowiczów z całej Polski pozwoliło poczuć niezwykłą jedność oraz wlać w serca wiele otuchy i radości, że mimo trudnych czasów wciąż jest wiele młodzieży i rodzin chcących formować się w Ruchu Światło – Życie, po to by coraz bardziej zakorzeniać się w Bogu i stawać się świadkami Chrystusa w swoich środowiskach.

 

al.Rafał Oleksiuk