KOŁO OAZOWE
Ruch Światło-Życie
Ruch Światło-Życie
Cel i program wyraża formuła Światło – Życie, która jest syntezą duchowości Ruchu. Formuła Światło – Życie wyraża najbardziej podstawową zasadę życia chrześcijańskiego: jedności między wiarą a życiem. Charakterystycznym momentem duchowości Ruchu Światło – Życie jest dążenie do zjednoczenia z Jezusem Chrystusem, który przyszedł na ziemię, aby służyć i oddać swoje życie, aby wypełnić wolę Ojca. Ruch Światło – Życie ma na celu przede wszystkim formowanie dorosłego chrześcijanina jako nowego człowieka w Chrystusie (ks. Franciszek Blachnicki).
Tematami spotkań w roku akademickim 2016/2017 będzie 10 kroków ku dojrzałości chrześcijańskiej:
I. Jezus Chrystus
Jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną drogą do Ojca; przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela: oddałem Mu swoje życie, aby nim kierował.
II. Niepokalana
Jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaje się Jej, rozważam z Nią w różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.
III. Duch Święty
Namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia Dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.
IV. Kościół
Wspólnota pielgrzymującego ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę małej grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.
V. Słowo Boże
Stanie się dla mnie światłem życia, jeśli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za Nim i czynienia Go słowem życia; dlatego chcę karmić się Nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma Świętego.
VI. Modlitwa
Jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania.
VII. Liturgia
Szczególnie eucharystyczna jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła – wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według wszelkich zaleceń soborowej odnowy liturgii.
VIII. Świadectwo
Słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się Jego świadkami; ufając tej mocy i modląc się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela.
IX. Nowa Kultura
Polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności, jako wyrazu szacunku dla osoby.
X. Agape
Czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistnienia się osoby; dlatego poprzez metanoię, przekreślenie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w podstawę bezinteresownej służby – diakonii, służąc na wzór Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.
Zapraszamy na stronę internetową Ruchu Światło – Życie Diecezji Drohiczyńskiej
Blog jest inicjatywą grupy ludzi, którzy chcą się z Wami, drodzy czytelnicy, podzielić swoimi przemyśleniami dotyczącymi wiary w Boga, a także tej przyziemnej codzienności, która nas dotyka.
Wśród blogerów jest ojciec duchowny WSD KS. DARIUSZ KUCHAREK i DIAKON GRZEGORZ KONOPACKI